Jamu lodge – Cuyabeno

13 mei 2014
We hebben geen wekker gezet want we verwachten dat we vanzelf wel wakker worden van de warmte en de geluiden. Dat blijkt ook zo te zijn. Na het ontbijt worden we met de motorboot bij de Lagune afgezet in onze kano. Wat een rust heerst hier. Met regenlaarzen aan lopen we 3 uur door diverse soorten Regenwoud. Het is inmiddels warm geworden en het lopen door diepere wateren verkoeld. We zitten al lekker onder de blubber. Diverse bomen en planten zien we die je kunt eten of nuttig zijn. Van een soort gras maken we een touwtje dat we als armbandje dragen en van een vrucht wordt een “tatoeage” gemaakt die zes dagen blijft zitten.

Op de terugweg in de kano zien we een regenbui die onze kant op dreigt te komen. We peddelen stevig door en hopen op een lift van de motorboot. Die is vier anderen aan het ophalen waardoor we der resterende dagen met negen gasten bij de Jamu lodge zijn. In de verte horen we een motorboot en precies op het “kruispunt” in de rivier passeren we elkaar. Onze lift? Helaas het blijkt een motorboot te zijn van een andere lodge. Dan maar verder kanoën. Gelukkig is het laatste stuk stroomafwaarts.

Na de lunch en een kort rustmoment in de hangmat gaan we met z’n allen in de motorboot naar de Lagune voor de zonsondergang en een verfrissende duik. Stephan springt er al in voordat de gids is uitgepraat. Lisa bekijkt deze keer de zonsondergang vanaf de boot. Die is vandaag beter te zien dan gisteren. Misschien was die gisteren ook wel goed te zien, maar waren we druk met het zwemmen. Op weg naar de lagune zien we papegaaien overvliegen en een luiaard hoog in de boom hangen. Bij het beter bekijken van de springende apen in de boom wordt de boot in de struiken gepositioneerd. De gids roept dat er een Anaconda zit, ,maar Lisa gelooft het niet. Dat geintje is te vaak gemaakt. Stephan ziet de Anaconda gelijk zitten en bevestigd dat die er echt zit. Één voor één lopen we naar voren voor de foto en video. Uiteindelijk kruipt hij weg.

Met z´n vijven en onze gids worden we nabij de lodge afgezet en lopen we terug. Met zaklampen in de hand en rubberlaarzen struinen we door het bos voor spinnen, kikkers en overige dieren. Door de volle maan verschuilen vele dieren zich, maar het was een leuke wandeling.

Bij het avondeten laten de Duitse dames een foto zien van een kikker in hun douche. Ze hebben ook al een kakkerlak gehad en anderen hadden een muis in hun lodge. We zijn nu toch blij dat we de hoger gelegen lodge hebben.

Na zo’n indrukwekkende dag gaan we met kaarslicht naar bed. In de houten lodges zijn ijzeren plateaus gemaakt om kaarsen op te zetten. Op deze manier wordt elektriciteit bespaard. Tandenpoetsen met kaarslicht, heel romantisch. Met een zaklamp in de hand kruipen we onder de klamboe.

14 mei 2014
We worden wakker met het getik van de regen. Met de poncho’s aan vertrekken we naar de lokale bevolking in het Regenwoud. De motorboot zet ons af en wij lopen verder door de modderige plassen. We zijn inmiddels doorweekt en modderig. Ach ja, de kinderen hier hebben geen poncho’s en lopen gewoon buiten op blote voeten te spelen. Een voetbalveld is er bij iedere gemeenschap. Heeft Ecuador hierdoor toch nog een kans op het WK?

Van Yuka gaan we een wrap maken. Door een boom om te hakken met de manchetie en de “wortels” uit de modder te trekken komt de Yuka tevoorschijn. De barst eromheen wordt eraf gehakt en wij pellen het verder af. Na het wassen van de Yuka wordt het geraspt, in een mat gelegd, het vocht eruit geperst, door een zeef geveegd en op een schaal boven het vuur gelegd als een pannenkoek. We nuttigen de lunch, nasi, samen met de wrap.

We gaan weer met de motorboot op weg naar een andere lokale gemeenschap waar we de Sjamaan, als die er is, gaan bezoeken. Van ons hoeft het niet zo. We geloven de zogenaamde historische gemeenschappen wel. Na wat uitleg van medische planten en het proeven van gember gaan we terug naar de lodge. De Sjamaan is er niet.

We begroeten de “huis” Tarantula bij onze lodge. Hij is iets omhoog gekropen. Een Tarantula is “dakloos”, het maakt geen web, en verplaatst zich nauwelijks. Het is erg lui. Enkel door wat te graaien met zijn harige poten vangt hij zijn prooi. Hierdoor hoeft je dus ook niet bang te zijn dat hij helemaal naar je bed kruipt.

Na het avondeten gaan we kaaimannen zoeken. Het water is door de hevige regenval inmiddels een paar meter gestegen. Hierdoor zitten de kaaimannen goed verscholen. Het regenwoud hier heeft een kleigrond en alle regen stroomt de rivier in, en niet ook in de grond. We zien in het water een rood licht reflecteren op het licht van de zaklamp. Het is een oog van een kaaiman. Langzaamaan roeien we dichterbij en blijkt het een witte Kaaiman te zijn. Als een stuk hout blijft het zitten. Het is een reflex van de Kaaiman om zich te verschuilen.

Bij de lodge hoor ik de Duitse dame roepen dat de kikker er weer is. Op het moment dat we hem willen bekijken springt hij op haar. Na een kreet mag hij blijven zitten. Spinnen vindt ze eng, maar kikkers zijn ok.