Porto

Dinsdag 23-6-2015
Na een korte nacht van drie uur slapen gaan we op weg naar Schiphol Amsterdam. Gisterenavond met de buren de vakantie ingeluid voor het geven van instructies; water geven aan de aardbeienplanten, het plukken van frambozen, etc. Gezelligheid kent geen tijd.

Het Schiphol ritueel; tasjes van +/- 8 kg en 11 kg op de bagageband, security check (inclusief extra controle vanwege de vele batterijen en opladers), koffie met gevulde koek en boarden.

Volgens schema landen we om 08.00 uur. De vrouwelijke gezagvoerder heeft het goed geregeld. We gaan met de taxi naar het hotel. Het is nog erg vroeg; onze kamer is nog niet klaar en weinig winkels / restaurants zijn open. Het eerste beste “café” bestellen we koffie en een toast met ham.

Met de kaart van Porto in ons hand dwalen we door de stad. Diverse kleine straatjes met veel hoogteverschil. Om +/- 13.00 uur ploffen we neer in onze hotelkamer voor het middagdutje. Op de kamer staat het welkomstpakket van Riksja; een flesje port met twee glazen en een persoonlijke boodschap. Altijd leuk!

We gaan het festival São João (23 – 24 juni) in Porto meemaken. Het is een van de uitbundigste feesten van het land. Het valt samen met de zonnewende. Men eet, drinkt en danst de hele avond, waarbij men elkaar met enorme preien op het hoofd slaat (veelal met plastic hamers). Via een lange trap dalen we af naar de boulevard aan de Douro. Op een terrasje met een witte port, biertje en een snack (gerookte worst, olijven en brood) zien we de eerste hamers al voorbij komen. Wordt het dadelijk nog drukker?

We lopen over de boulevard en zoeken een restaurant. Nabij de twee verdiepingen hoge brug ‘Ponte de Dom Luís I’ (in 1886 gebouwd door een assistent van Gustave Eiffel) vinden we een leuk restaurant dat vanavond met een menu werkt. Voor € 50,- krijgen we brood, olijven, tonijnsalade, soep, gebakken sardientjes (5 grote), 2 stukken varkensfiles en een toetje van ananas en cake. Ook de wijn en water is inclusief. Wij vinden het prima. We horen dat er om 00.00 uur vuurwerk is bij de brug en over het water. Dan moeten we nog even blijven zitten. We hebben een tafeltje direct aan de boulevard en we worden geadviseerd om onze zonnebrillen van ons hoofd af te zetten. We zullen wel “klappen” krijgen van de plastic hamers.

Het is hard “werken” om het eten op te kunnen krijgen. Stephan geniet van de lucht van gebakken sardientjes om zich heen. Iedereen is blij en “slaat” met plastic hamers op elkaars hoofd in het voorbijlopen, ook bij ons. Als Lisa naar het toilet gaat en een glas van de tafel laat vallen is er geen reden voor chagrijn; “geen probleem, het is feest”.

Om 00.00 uur gaat het licht van de brug uit en ook op de boulevard zelf. Met drie harde knallen wordt het gigantische vuurwerk over het water gestart. De brug wordt verlicht met “druipend” vuurwerk. Super gaaf! Na +/- 15 minuten is het afgelopen en gaan wij proberen in de mensenmassa terug te lopen. Bij de eerste trap omhoog, waarvan we zijn afgekomen, zit geen “beweging”. Voor de lift moeten we kaartjes kopen en is het erg druk. Een stukje verder lopen? Dan zien we een trap waar meer mensen omhoog lopen en dat gaan we dan ook maar proberen. Het loopt goed door en na +/- 45 minuten zijn we bij ons hotel. Dat valt niet tegen als je de mensenmassa hebt gezien.


Woensdag 24-6-2015
Met al strakke kuiten staan we op en kunnen we het ontbijt tot 10.30 uur nog halen. We lopen langs de metro op de hoek bij het hotel. We gaan het “avontuur” proberen om morgen met de metro naar het vliegveld te gaan.

We lopen langzaam naar de overkant van de Douro rivier. Om 15.00 uur hebben we de portproeverij bij porthuis Taylor. Bij een kerk / museum zien we een film over Noord Portugal en merken we dat we toch al veel van de belangrijke dingen van Porto hebben gezien.

Bij Tylor worden we ontvangen met een witte port en krijgen we twee verschillende chocolaatjes voor een Ruby port (donkere chocola) en Tawny port (chocola met kleine nootjes erop). Op de weg ernaar toe ruiken we de port al uit diverse porthuizen. De jonge dame, die perfect Engels spreekt, verteld ons alles over Taylor; de verschillende types port, de druifplantages (30% van de productie in bezit van Taylor, restant wordt ingekocht), het oorspronkelijke productieproces dat nog steeds gehanteerd wordt voor de beste smaak, de houdbaarheid van de verschillende types port, etc.

We praten na over de verschillende soorten port, hoe zat het ook alweer; “Ruby, Tawny, LBV, Vintage, jaargetallen”, op het terras onder het genot van een witte port met tapas (viscakeje, olijven en champions met knoflook). Als we teruglopen zien we de jaarlijkse regatta van de ‘barcos rabelos’, de boten waarmee de port werd vervoerd, dat een traditie is geworden als vast onderdeel van de São João.

Veel restaurants zijn nog niet open en/of dicht vanwege het festival. De beentjes zijn te moe om nog een eind rond te lopen. Bij een restaurantje dichtbij het hotel nemen we gebakken inktvis en een dorade. We hebben geen zin om ons weer vol te “proppen”, zoals gisteren.