Calgary – Lake Louise

We zijn al om 06.00 uur wakker door het tijdverschil en nemen een broodje met koffie op de hotelkamer. Het advies van de buschauffeur hebben we dan ook opgevolgd. Om 07.15 uur rijden we weg en zien we ons eerste “wild”. Het is een eekhoorn op de weg bij het hotel.

Net buiten Calgary rijden we langs ‘Canada Olympic Park’ dat gebruikt is tijdens de Olympische Winterspelen waar we de skischans en bobsleebaan al van veraf kunnen zien.

Via de TransCanada Highway 1 gaan we naar Banff National Park. Om het park in te kunnen rijden dien je in het bezit te zijn van een parkpas die je ter plaatse kan aanschaffen.

In het vliegtuig heeft Lisa gelezen dat we op weg naar Lake Louise langs ‘Johnson Canyon’ komen. Dit is een van de mooiste en drukst bezochte bezienswaardigheid van Banff National Park. Het is dan maar goed dat we vroeg zijn. De Alberta Highway 1A / Bow Valley Parkway is de weg naar ‘Johnson Canyon’ en Lake Louise waar je maximaal 60 km/uur mag rijden met verschillende uitkijkposten en stopplaatsen. De kans om wild onderweg te zien is hier groter dan langs de Highway 1. We gaan dan ook rustig rijden en kijken voortdurend om ons heen, zonder resultaat helaas.

We denken dat we al zijn aangekomen bij ‘Johnson Canyon’ als we een camper aan de andere kant van de weg zien stoppen. We willen doorrijden, maar dan zien we enkele naar de berm kijken. Wat zal het zijn? Dan worden we ineens enthousiast. Het is onze eerste zwarte beer in het wild. Op zijn gemak is die het gras aan het grazen.

Op de parkeerplaats bij ‘Johnson Canyon’ is het nog rustig en als we uitstappen is het niet al te warm. Toch maar even een jas aan trekken. Als we langs de ‘Johnson Creek’ lopen maakt het koude water het extra fris. Na een korte wandeling door het bos en ijzeren loopbruggen onder overhangende rotswanden bereiken we de ‘Lower Falls’. Na een extra wandeling van 1,6 kilometer bereiken we de ‘Upper Falls’. Deze hogere waterval stort zich naar beneden.

We zien een bordje staan met 3,1 kilometer ‘Ink Pots’. Overmoedig dat we zijn lopen we daar naar toe. Het blijkt echter een pad te zijn met veel hoogte verschil en het is inmiddels warmer geworden (+/- 25 graden). We worden daarvoor wel beloond met mooi uitzicht als we het eenmaal hebben bereikt. Een strakke blauwe lucht, bergen met sneeuw erop en zeven minerale bronnen die koud water (4 graden Celsius) opborrelen die een turkooizen kleur hebben.

Voordat we naar de Deer lodge in Lake Louise gaan, bezoeken we eerst het bezoekerscentrum voor wandelroutes en overige (sneeuw) informatie. Enkele wandelpaden in andere gebieden blijken nog afgesloten te zijn vanwege de nog aanwezige sneeuw.

De lodge heeft een heerlijk terras met uitzicht op de bergen met sneeuw en we zitten in de volle zon. Het wordt wel erg warm en we verplaatsen ons dan ook snel naar de schaduw. Dit is ook dichterbij de rookpaal zodat Stephan een sigaartje kan roken. Roken op het terras is niet toegestaan.

In de reisbeschrijving en bij het hotel werd aan ons geadviseerd om te reserveren voor het avondeten. Zo onervaren dat we nog zijn doen we dat dan ook braaf. Om 19.00 uur melden we ons als eerste / enige en het blijkt dat we hebben gereserveerd voor de ‘dining room’. De kaart is anders dan in de andere helft van het restaurant en natuurlijk ook duurder. Het eten is heerlijk, maar reserveren gaan we niet meer doen. Het was achteraf ook niet noodzakelijk geweest. Om 20.15 uur gaan we al lekker naar bed. De wandeling van vandaag die uiteindelijk 12 kilometer is geweest met veel hoogte verschil heeft ons vermoeid. Tevens moeten we nog in het ritme komen van het tijdverschil.