Lake Louise – Icefields Parkway (Higway 93)

We zijn in de veronderstelling dat we vandaag 250 kilometer moeten rijden en dat we daar minimaal vijf uur over gaan doen. We staan dan ook om 06.30 uur op. Dit tevens vanwege de verwachte drukte door wegwerkzaamheden in Lake Louise en nemen een broodje op de kamer. In de koffieruimte van de lodge nemen we nog een koffie en stellen we de navigatie in. Het adres is niet bekend. Het motel ligt aan de Higway 93, Icefield Parkway en we stellen Jasper in als richting. We rijden vervolgens om 07.30 uur weg. De ‘Takakkaw Falls’ gaan we niet meer bekijken. Het is niet geheel op de route en we vinden de afstand al lang zat voor vandaag.

De Icefields Parkway is een erg goed aangelegde en onderhouden weg, verboden voor vrachtwagens. De hele weg is een aaneenschakeling van imponerende met sneeuw en ijs bedekte bergtoppen, eeuwenoude gletsjers, oogverblindende bergmeren en groene valleien. Tevens is er een grote kans om groot wild te zien. We rijden op ons gemak (zo langzaam heeft Stephan nog nooit gereden op de snelweg) en stoppen regelmatig bij de spectaculaire bezienswaardigheden zoals; ‘Bow Lake’, ‘Mistaya Canyon’, ‘Weeping Wall’ en de ‘Big Bend & Big Hill’.

Vanaf de parkeerplaats bij ‘Mistaya Canyon’ is het een korte wandeling van 500 meter naar een brug over de ‘Mistaya River’ en het uitzicht op de kloof. Die afstand durven we vandaag wel aan en dat wordt dan ook gelijk de laatste wandeling. Door de lange en steile wandelingen van de afgelopen twee dagen zijn de spiertjes erg stram en stijf. Lisa kon vanochtend bijna niet de trap af komen.

De ‘Weeping Wall’ is een waterval van 300 meter breed die in verschillende fasen ongeveer 100 meter naar beneden sijpelt van ‘Mount Cirrus’ waardoor het lijkt of de rotswand huilt.

Uiteindelijk zijn we om +/- 12.00 uur gearchiveerd bij ‘Columbia Icefield’ en beseffen we dat we hier morgen de gletsjer tocht hebben. We vinden het raar dat we nog verder moeten rijden voor ons motel en dat we morgen dan weer terug moeten rijden. In onze beleving moeten we nog 100 kilometer verder rijden. We gaan het bezoekerscentrum binnen en vragen het na. Het blijkt dat we 50 kilometer terug moeten rijden. Het is bij ‘Saskatchewan River Crossing’. Dit is het laagste punt op de Icefields Parkway (waar de ‘North Saskatchewan River’, de ‘Howse River’ en de ‘Mistaya River’ samenkomen) en nu zijn we bijna op het hoogste punt. Het is een van de laatste plekken tussen Lake Louise en Jasper waar je nog eten en drinken kunt kopen en kunt tanken. Op de heenweg was het hier zo druk dat we er snel langs zijn gereden.

“The Crossing Resort” waar we één nacht verblijven blijkt een motel te zijn. Het is een wegrestaurant met aangrenzend diverse lodges / kamers. We zijn al om +/- 13.30 uur daar aanwezig en moeten tot 16.00 uur wachten totdat we de kamer op kunnen. Een wandeling in de buurt gaan we niet meer doen. Morgen moeten we weer fit zijn voor de gletsjer tocht. In een “muziektent” op het terrein, uit de felle zon, gaan we de reis verder doornemen en spelen we een potje Yahtzee. Een ontspannen middagje is ook wel even lekker.

In de pub van het motel gaan we een biertje drinken en staat de Tour de France aan met een samenvatting van de afgelopen dagen. We zijn gelijk bij met alle ontwikkelingen. Het blijkt dat we hier ook kunnen eten en we nemen een hot dog die je zelf moet grillen. Dit heeft wel wat en daarnaast is er een salade buffet beschikbaar. De andere optie om daar te eten is het wegrestaurant met vette friet en hamburgers. Het bier smaakt niet (de “tapwacht” is nog niet geweest?) en hierdoor liggen we weer redelijk vroeg op bed. Achteraf is dat misschien maar goed ook. De pub ziet er gezellig uit en hier hadden we anders nog wel even kunnen blijven zitten.