San Francisco

Zondag 5 juni

Onderweg naar San Francisco stoppen we in de plaats Modesto. Op advies van de reisbeschrijving van Riksja gaan we naar Tresetti’s World Caffe op 927 11th Street, maar die lijkt gesloten. Het is ook nog te vroeg voor de lunch, maar een verlaat ontbijt met koffie lusten we wel. Na enkele rondjes rijden door de stad, met de eenrichtingswegen, parkeren we de auto nabij een café. We bestellen gebakken eieren met spek en een bakje fruit. Een bandje amuseert ons. Gek idee om zondagochtend in een café een bandje te hebben, maar het is best aardig.

In San Francisco gaan we eerst naar het hotel om alle spullen uit de auto te halen, voordat we die inleveren bij het verhuurbedrijf. We hebben geluk, onze kamer is al beschikbaar en alle spullen kunnen we daar alvast neerzetten. Dat ging (te) gemakkelijk. Nu zijn we nog niet genoodzaakt geweest om alle spullen op te ruimen.

Het inleveren van de huurauto gaat snel. We rijden de parkeergarage in op de derde verdieping waar we worden opgewacht. Voordat we de kans hebben om uit te stappen wordt de deur al open gedaan en worden we met onze naam aangesproken. De auto is al gescand en ze weten al dat die vanuit Las Vegas is gekomen. Doordat we niet meer de kans hebben gehad om te tanken wordt er een toeslag berekend, maar dat valt reuze mee. Daar hoef je niet moeilijk voor te doen, van het vinden van een tankstation. Later blijkt dat we vanwege de reservering via Sunny Cars een korting ontvangen en het (blijkbaar) zelfs goedkoper is dan zelf tanken. Dat zijn we niet nagegaan, maar we gaan voor gemakzucht.

We lopen een rondje door de stad en zien bij een bar een hele lange rij waar iedereen naar binnen wil. Er lijkt ook nog entree betaald te moeten worden van $ 10,-. Dat gaan we niet doen. Bij een andere bar mogen we wel naar binnen, maar moeten we minimaal $ 25,- besteden vanwege de basketbalwedstrijd van vanavond. We verwachten wel dat we dat gaan halen. Al is het natuurlijk de vraag hoe ze dat willen gaan controleren. Aan de bar bestellen we een biertje bij de hulpvaardige ober Max. Lisa was nog aan het twijfelen wat ze wilde drinken, maar werd geadviseerd om bier te drinken dat ze daar zelf maken en hun specialiteit is. Van de Californië wijnstreek is nog weinig te merken.

De basketbalfinale met de San Francisco Golden State Warriors, dat uit 7 wedstrijden bestaat, is hier net zo’n gekte als bij ons het EK Voetbal. Met veel gejoel op de achtergrond beleven we de sfeer en nemen de frietjes en Beef Jerky als snack. De gedroogde beef is niet onze favoriet, maar ja … ook dat moet je een keer geprobeerd hebben.
 

Maandag 6 juni

Op ons gemak rommelen we wat aan. We hebben pas om 13:30 uur de rondleiding in Chinatown. Bij het Financial District halen we een kop koffie met een scone en zien we hoe massaal de werkende Amerikaan in dit district de lunch (salades) gaat halen.

Het is pas 13:00 uur, maar lopen toch alvast richting de Old St. Mary’s Church. Dan wachten we daar wel. We zien ons contactpersoon al met anderen staan, maar kijken nog even in de kerk. Dan worden we door de gids Linda Lee aangesproken. Ze staan al op ons te wachten. Het blijkt dat op de voucher de verkeerde tijd staat genoteerd. Dan hebben we dus nog geluk dat we vroeg zijn.

Zonder gids loop je door Chinatown en zie je alleen de “rotzooi”. Het verhaal achter het stadsdeel, de wijze waarop wordt geleefd, de “medicijnen” in kruiden en het (levende) voedsel maakt het interessant. De gids vertelt het ook allemaal op een hele leuke manier. We lopen door een shop waar je van alles kunt kopen tegen kwaaltjes, van kruidenthee tot gedroogde moederkoek. Alles voor in kokend water om er soep van te maken en op te drinken. De markt met vers fruit, groente, levende kikkers, schildpadden en vis geeft een andere indruk. Het is onbegrijpelijk hoe goedkoop hier het fruit en de groente is. Hoe kunnen ze dat doen? Een bezoek aan een tempel kan natuurlijk niet ontbreken.

Volgens de voucher zou er bij de rondleiding een lunch zijn inbegrepen, maar dat blijkt alleen bij de ochtend rondleiding. Gelukkig krijgen we na afloop een A4 vol met tips aan restaurants in Chinatown zodat we er zelf een uit kunnen kiezen. De Won Ton soep en gefrituurde hapjes zijn een hele maaltijd.
 

Dinsdag 7 juni

Het is de dag van het bezoek aan Alcatraz. Het is regenachtig en we lopen richting Pier 33, vanaf het hotel  toch +/- 45 minuten lopen met steile wegen omhoog en omlaag. Bergafwaarts loopt Lisa over een ijzeren (natte) putdeksel en glijd uit. Je doet dan helemaal niets meer, geen enkel correctiemomentje mogelijk. Het been vliegt omhoog, de anderen erachteraan en je komt op je kont en onderarmen terecht. Het zou een mooi filmpje kunnen zijn op You Tube. Met een beetje lachen en au, au krabbelt ze omhoog. Het blijkt gelukkig allemaal mee te vallen. Alle putdeksels en overige oneffenheden worden vanaf dat moment volledig ontweken.

Ieder half uur gaat er een boot vol met toeristen naar het eiland Alcatraz, dat 2,5 kilometer van San Francisco ligt. De audio tour in het Nederlands begint in het cellenblok waar ook de gedetineerden werden binnengebracht, voorzien werden van kleding en moesten douchen. Het verhaal van de gedetineerden, bewaarders en familieleden wordt verteld. De rondleiding is op een goede wijze in elkaar gezet zodat je overal langskomt en wordt geïnformeerd. Het is wel een drukte om met z’n allen doorelkaar te lopen met hoofdtelefoons op.

Het leven op Alcatraz moet echt onverdraaglijk zijn geweest. Er is altijd een gure wind, het is koud en vochtig. Er was voor iedereen een boek met regels en de cellen zijn 2 meter bij 1,5 meter. In eerste instantie was het ook niet toegestaan om het in te richten met persoonlijke spullen. Vanaf het eiland heb je een geweldig uitzicht op San Francisco en dat was juist ook wat de gedetineerden frustreerde. Ze wilden ook naar die vrijheid.

Na 2,5 uur op het eiland gelopen te hebben nemen we de boot terug en gaan we bij Fisherman’s Wharf aan Pier 39 een krab restaurant binnen. Het ziet er allemaal erg chique uit. Lisa bestelt een sandwich met krab en Stephan heeft een verkeerde keuze gemaakt; een salade van krab met (veel) kaas.

We slenteren door over de boulevard met souvenirs winkeltjes en lopen dan terug de heuvel op richting het hotel. Deze weg is alleen een stuk steiler, oeps. Dat is kuiten trainen. Er staan mooie huizen en lijkt minder toeristisch. Niet ver van het hotel durven we een biertje te drinken. We stappen een kroeg met vloerbedekking binnen en zien ‘only cash’ staan. Dit is dus echt een “foute” kroeg. Het blijkt de plaatselijke stamkroeg te zijn waar iedereen elkaar kent en na het werk een drankje komt doen. Geweldig!