Sequoia National Park

Donderdag 2 juni

We moeten bijna in Sequoia National Park zijn, maar zien voornamelijk nog uitgedroogde vlaktes met af en toe groene sinaasappel plantages. Op die plek wordt dan grondwater omhoog gepompt. Ook zien we diverse zogenaamde ‘ja knikkers’ om de olie uit de bodem te halen. Zelfs tussen de plantages door.

De lodge is 1 kilometer van het Sequoia National Park en we doen een kleine voorverkenning voor morgen. Het is de weg richting Yosemite National Park. We rusten uit bij de lodge aan de Kaweah rivier die er hard voor stroomt.

Bij het naastgelegen restaurant Gateway nemen we de special van de dag. Stephan gaat voor de steak en Lisa voor de zalm. Het is genieten! We zitten ook boven / aan de rivier. Het is lastig om de serveerster te verstaan door het geraas van het water op de achtergrond en het snelle praten met de vele vragen; friet, gebakken aardappels, gepofte aardappels, rijst, soep, salade?
 

Vrijdag 3 juni

We rijden door het Sequoia National Park en stoppen op diverse uitkijkpunten. Bij het bezoekerscentrum Giant Forest Museum nemen we de bus naar Moro Rock en Crescent Meadow. Moro Rock geeft ons, via een in rots uitgehouwen trap van 100 meter hoogte, een mooi uitzicht op de High Sierra en Central Valley.

Het gebied in Crescent Meadow is omringd met mammoetbomen. Het is eerder een moeras dan een weide. Het midden is te nat voor bomen. Op het pad voor ons zien we enkele mensen het moeras inkijken. Stephan roept dan; “ beer” en Lisa denkt; “ja, ja”, maar het is echt zo. Een beer met twee jongen. Als ze schikken van een hard vogelgeluid of iets dergelijks klauteren ze de boom in. Zo, dat gaat snel. Daarna komen ze weer tevoorschijn en spelen de kleintjes in het moeras. Mammabeer eet rustig door aan het gras in het moeras. Geweldig om zo dichtbij een beer, met kleintjes, te kunnen zien!   

We lopen verder en zien een ‘loop trail’ op het pad en nemen die. Die zal toch niet zo lang zijn? En een ‘loop trail’ is een rondje, dan komen we in ieder geval hier weer terug.  Na +/- 30 minuten lopen, aan de andere kant van het gebied lijken te zijn, diverse muggen en bijna niemand meer tegenkomen, is het dan nog wel een goed idee? We zien een bordje naar ‘Tharp’s Log’, dat is een omgevallen Sequoia waar iemand in gewoond heeft, een route nabij het startpunt.

Op het verharde geasfalteerde pad terug rond het moeras roept Lisa; “beer”. Stephan schikt zich kapot. We zien een mannetje beer die rustig het gras eet. Erg gaaf om te zien en te horen hoe hij door het moeras beweegt, op veilige afstand van ons.

We lopen terug naar het vrouwtje beer met de twee kleintjes. Ze zouden er nog moeten zijn. We horen wel een hard “gegrom” geluid in de verte. Wat zou dat zijn? Het blijkt dat de beren weg zijn gegaan naar het hoger gelegen bos. Iemand toch te dichtbij gekomen?

De paden in het Sequoia National Park zijn (nog) vrij rustig en sinds 27 mei pas weer open. Daarvoor mogelijk nog ontoegankelijk door (gedeeltelijk) sneeuw. We rijden verder naar de General Sherman’s Tree. Dat is wel de toeristische trekpleister. Nu al een beetje spijt dat we er heen zijn gegaan. Al is het wel het grootste levende organisme ter wereld en is 84 meter hoog. Aan de voet heeft de stam een omvang van 11 meter. De boom groeit nog steeds 1 cm per 10 jaar. De Amerikanen bedenken wel iets om de grootste te hebben. Ze geven al toe dat er op de wereld mogelijk wel dikkere en/of hogere bomen zijn, maar deze heeft het meeste hout.

Nu nog naar Yosemite, volgens TOM TOM komen we pas om 18:10 uur aan. Dan gaan we nu maar doorrijden. Het uitrijden van het Sequoia National Park duurt al een uur met alle (steile) bochten.

Ook Yosemite inrijden duurt minimaal een uur. We zitten met het tentenkamp midden in het park, dichtbij de wandelpaden. Dat is voor morgen wel fijn.