Serra da Estrela

Zaterdag 27-6-2015
We vetrekken uit de Douro streek naar de Serra da Estrela.
We rijden aan de andere kant van de Douro en Lisa denkt; “misschien zien we nu ook de wijnplantage van Bulas”. Het is alleen Stephan die ineens roept: “hé, dat is Bulas”. Het is herkenbaar doordat twee rivieren bij elkaar komen en een spoorhuisje. De oude ijzeren poort naast de vervallen Quinta aan de Douro, dat we zien door het inzoomen van de camera, geeft ons de bevestiging dat het om Bulas gaat.

De omgeving veranderd langzaam en we komen in een hunebeddenlandschap terecht. De navigatie hebben we ingesteld op de plaats Gouveia en hierdoor rijden we de oorspronkelijke plaats Vila Franca da Serra voorbij. Toch maar even de beschrijving beter lezen, de navigatie opnieuw instellen en de lange slingerweg weer terugrijden. Bij het bordje Lagar da Moira gaan we via de steile afrit naar beneden. We zien een wit gebouw, maar geen toeristische kenmerken. Dan maar doorrijden. Dat is vreemd, we zijn nu weer terug in het “dorp”. We volgen de weg opnieuw. Verder omhoog? Daar is ook niets. Dan toch maar weer naar beneden. We stappen uit en kijken het bos verder in. Hier kunnen we niet met de auto naar boven. We zouden toch naar de accommodatie gaan met witte huisjes, het landelijk sprookje? Daar lijkt het hier niet op. Een oude dame komt het witte gebouw uit en het blijkt dat we toch hier moeten zijn. We snappen er niets meer van. Wat moeten we hier gaan doen? Oeps, geen restaurant in de buurt en het meest afgelegen deel van Portugal. Hoeveel benzine hebben we nog?

We gaan op zoek naar een restaurant dat wordt aanbevolen in het Riksja reisplan. Onderweg tanken we de auto helemaal vol. Dan kunnen we morgen op ons gemak (ver)dwalen in het nationaal park ‘Serra da Estrela´. Het restaurant is (nog) niet open. In dit minder toeristisch en afgelegen gebied zijn de restaurants pas op zijn vroegst om 19.00 uur open. We drinken nog een ice tea in een café waar de tv met het voetbal aanstaat. Portugal speelt tegen Duitsland op het EK < 21 jaar en staan al snel met 2-0 voor.

Bij onze Quinta, waar we heel het gebouw voor onszelf hebben, drinken we nog een portje.


Zondag 28-6-2015
De oudere dame Elisa, die geen Engels spreekt, neemt ons mee naar de schapenherder. In het Frans legt ze uit dat er twee soorten schapen zijn; met horens en zonder. Tevens ontdekken wij dat deze schapen een staart hebben. Dat hebben ze in Nederland toch niet? Van de melk van deze schapen wordt de beroemde Serra kaas gemaakt. In een nabijgelegen kaasfabriek / restaurant kun je dat gaan bekijken en proeven. Dat slaan wij over.

Het is al erg warm en daardoor gaan we de korte route (+-/ 1 uur) door de stad Manteigras lopen. Via steile bergwegen omhoog en naar beneden komen we in het dal waar de stad is. Als we beginnen te lopen willen we eigenlijk alweer stoppen. Vermoeid en “bevangen” door de warmte kunnen / willen we de route niet snappen en lopen we terug naar de auto. Achteraf blijkt dat we toch een groot deel van de route hebben gelopen. Op naar het bergmeer Lagoa Rossim. Hopelijk is het daar koeler.

We stappen uit de auto bij het bergmeer en voelen gelijk dat het hier een stuk koeler is dan in de stad. Het scheelt wel 10 tot 15 graden. Onder een boom met onze picknickmand, van Elisa, gaan we relaxen. Lisa waagt als eerste het zwemmen in het meer. Het is echt heerlijk! Heel helder en kleine visjes zie je zwemmen.

Uitgerust rijden we via Folgosinho (een stadje van niets en hier hebben we gisteren ook al gereden) naar Linhares. In Linhares staan nog torens van een middeleeuws kasteel. Tevens is er een restaurant dat in het Riksja reisplan wordt gemeld. Doordat het ook zondag is weten we niet of er vandaag veel restaurants open zullen zijn. In de stadjes is het overal erg rustig. De keuken van het restaurant in Linhares gaat pas om 19.30 uur open. Dan maar terug richting de Quinta en daar iets zoeken. Het is anders nog lang wachten en moeten we in het donker de weg terugzoeken (steile bergwegen zonder verlichting).

In de verte zien we rook die onze kant opkomt. Een bosbrand? Bij het restaurant zien we enkele brandweerwagens voorbij komen. Dan zal er toch wel ergens brand zijn. We zien niemand in paniek. Het zal dan nog wel meevallen.

Bij het eten proberen we twee glazen wijn te bestellen, we moeten tenslotte nog rijden. We krijgen alleen een hele fles. Dat is zonde. We nemen de fles mee voor bij de Quinta. Achteraf blijken we voor de fles wijn € 3,80 te hebben betaald en hebben we er erg veel lol om.